مناظره کرباسچی و زیدآبادی درباره انتخابات

آفتاب: غلامحسين کرباسچی دبيرکل حزب کارگزاران سازندگی و احمد زيدآبادی دبيرکل سازمان دانش آموختگان ايران اسلامی در نشست دو روزه دبيران سياسی انجمن های اسلامی دانشجويان دانشگاه های سراسر کشور (دفتر تحکيم وحدت) با عنوان «اصلاحات جامعه محور» با يکديگر مناظره کردند.
به گزارش آفتاب، در اين نشست غلامحسين کرباسچی با اشاره به اين که فضای انتخابات يک فضای سياسی است، فعاليت سياسی را دارای چند اصل دانست و گفت: «يکی از اين اصول نسبی بودن سياست است. سياست به طور عام و انتخابات به طور خاص، نه يک امر آرمانی و نه يک امر ايدئولوژيک، بلکه يک امر سياسی است. دومين اصل در کار سياسی اين است که فرد بايد عمل سياسی را با توجه به عواقب آن انجام دهد و عمل سياسی را به صورت استراتژيک انجام دهد. سومين اصل، درس گرفتن از تجربه های سياسی مشابه در دوره های گذشته است.»
اين فعال سياسی چهارمين اصل در فعاليت سياسی را ارزيابی هزينه-فايده دانست و گفت: «در حال حاضر، انتخابات پيش رو به هيچ وجه در يک شرايط آرمانی قرار ندارد و ردصلاحيت گسترده ای که در اين انتخابات صورت گرفت در طول ۲۹ سال اخير بی سابقه بود. در اين شرايط دست اندرکاران امر انتخابات در پی ورود همفکران خود به مجلس هستند. حداقل خواسته اصلاح طلبان از اين انتخابات جلوگيری از ورود هر چه بيشتر افراد از پيش تعيين شده به مجلس است. من معتقدم می شود با يک بسيج همگانی در سراسر کشور جلوی تشکيل مجلس يکدست را بگيريم.»
در اين مناظره دکتر احمد زيدآبادی با اشاره به سخنان دبيرکل حزب کارگزاران گفت: « نه شرکت پرشور و حرارت و نه تحريم انتخابات گزينه مناسبی به نظر نمی رسد. در دوره ای که همه ارکان انتخابی کشور در دست اصلاح طلبان بود کاری نتوانستند از پيش ببرند و نتيجه ای نگرفتند. ما در نيروهای خودی، شاهد نقد به خود نبوده ايم و هميشه دنبال مقصر می گشتيم. تجربه نشان داده که اصلاح طلب ها نيروهای تاثيرگذار و موثری در مواقع بحرانی نيستند. تجربه نشان داده است که بسياری از نيروها وارد انتخابات می شوند، آن ها اين نيروها حذف می کنند، سپس اين ها لابی می کنند، انتخابات برگزار می شود و با کسب اندک توفيقی تا انتخابات بعد منتظر می مانند و اين امر که نوعی بازی دادن نيروهای اصلاح طلب است، ادامه می يابد.»
زيدآبادی به ضرورت تبديل شدن اصلاح طلبان به نيروهايی متشکل اشاره کرد و گفت: «اگر تشکيلاتی داريم بايد آن را گسترش دهيم. نبايد به فکر فضای عمومی ناشناخته توده وار بود، بلکه بايد تاثيرگذاری بر روی گروه های کوچک و نظام مند صورت گيرد. احزابی که حاشيه امنيتی دارند، بايد بهتر از اين کار کنند. احزاب تکنوکرات و بروکراتی مثل کارگزاران بايد بهتر بتوانند نيرو جذب کنند. به نظر من بايد ۱۰ سال گذشته را جمع بندی کرد و از آن عبور کرد و برای دوره ای عطای مشارکت در قدرت را به لقايش بخشيد و سعی کرد در سطح پايين تر و در گروه های کوچک تر تبديل به نيروی تاثيرگذاری شد.»
کرباسچی در ادامه اين مناظره در پاسخ به سخنان دبيرکل ادوار تحکيم گفت: «جای طرح بحث در خصوص داشتن حوزه عمومی قدرتمند و گسترش تشکيلات، مقطع انتخابات نيست. من اين پيشنهاد که اصلاح طلبان جمع شوند و نيروی متشکلی را سامان دهند، قبول دارم. اين که آقای زيدآبادی می گويند کارگزاران از امکاناتش استفاده نمی کند، بايد گفت بر خلاف تصور، اين حزب امکانات محدودی دارد و بايد قضاوت را در اين خصوص معتدل کرد. مردم زمانی عضو احزاب ما می شوند که فکر کنند ما می توانيم جای پايی در قدرت داشته باشيم. حضور در قدرت ولو به صورت ضعيف موثرتر از تحريم است. تحريم جدا کردن حساب خود از نظام است. ما نمی خواهيم تبديل به حزب زيرزمينی شويم.»
شهردار اسبق تهران در ادامه افزود: «من نمی توانم قبول کنم که از اساس به انتخابات بی توجه باشيم و کاری نکنيم. اگر در مجلس هشتم فضايی باشد که صدايی بلند شود و اقليت بتواند با بحث هايی که در مجلس می کند اکثريت را به سمت انشعاب ببرد، اين کار کمی نيست. مردم نبايد از پای صندوق های رای کنار بروند، اين حرف مهمی است. اگر مردم حضور پيدا کنند مجلسی مانند مجلس ششم شکل می گيرد، اگر مردم نباشند، مجلسی مثل مجلس هفتم درست می شود. حضور مردم می تواند ترکيب مجلس را بر هم بزند و در شرايط نابسامان فعلی، اين حضور حداقلی تاثيرگذار است.»
زيدآبادی در ادامه اين جلسه خاطرنشان کرد: «در سياست می توان مشی پراگماتيستی را در پيش گرفت و آن قدر با اين مشی و انتخاب بين بد و بدتر پيش برويم که در نهايت بين قاتل که يک باره ما را بکشد و قاتلی که با شکنجه ما را به قتل برساند، مخير باشم. اما به نظر من بايد بين اصولی که داريم و واقعيت موجود پلی بزنيم که با عقل سليم توجيه پذير باشد. نه بايد موضعی ايدئولوژيک نسبت به مسائل داشته باشيم و نه موضعی فضايی اتخاذ کنيم. اين که شما می فرماييد پايی در قدرت داشته باشيم تا تشکيلاتمان قدرتمند باشد، صحيح است. ولی اين مسئله صورت نپذيرفت، مگر تجربه ۸ سال اصلاحات پيش روی ما نيست؟! مسئله اين است که اصلاح طلبان علاقه مند به حضور در ساختار قدرت هستند، حال با چه معياری، مشخص نيست. عدم حضور مردم به خاطر نداشتن تشکيلات است. به نظر من خيلی نبايد نگران تشکيل مجلس يکدست بود چرا که شکاف بين اقتدارگرايان قطعی است و اين شکاف يک دستی را در مجلس از بين می برد. اصلاح طلب ها نبايد مشی پراگماتيستی را تا آن جا ادامه دهند که حاکميت تصور کند هر چيزی که به آن ها تحميل کند، آن ها می پذيرند.»
کرباسچی در اين مورد گفت: «در ترکيه و پاکستان نظاميان قدرت اصلی را در دست دارند، البته با ايده ای عکس و لائيک. در ترکيه حزب آقای اربکان منحل شد و ايشان را به زندان انداختند، ولی آن ها با پافشاری بيش از پيش دوباره آمدند، مقاومت کردند و قدرت را در دست گرفتند. در پاکستان عليرغم تبعيد شدن مداوم نيروهای سياسی، از سوی آن ها دائما مقاومت صورت می گيرد. از اول برگزاری انتخابات در ايران، با وجود جا به جايی اقليت و اکثريت در جا زده ايم. اصلاح طلبان که می آيند با بحران مواجه می شوند، دوباره اصولگرايان می آيند و اين سيکل ادامه می يابد. به نظر من نيروهای تعديل شده اصولگرايان با نيروهای تعديل شده اصلاح طلبان بايد با هم بسازند. من بحث شما را در حفظ حيثيت سياسی از سوی افراد و جريانات سياسی اصلا قبول ندارم، حيثيت ما، مملکت ماست.»
در پايان اين مناظره زيدآبادی خاطرنشان کرد: «نيروهای سياسی وقتی می خواهند وارد انتخابات و ميدان شوند، متناسب با سرمايه شان وارد می شوند. نبايد حيثيت خود را فدای کاری کنيم که ارزش ندارد و يک نيروی سياسی بايد گاه از حکومت کناره گيری کند و زمانی که اقبال به سوی او بود و می دانست حضورش موثر است، به ميدان بيايد. من نمی گويم مشی انقلابی موثر است، اما واقعيت اين است که نبايد سرمايه حيثيت خود را که، محدود است، پای هر چيز بی ارزش يا کم ارزشی بگذاريم. بايد با داشتن جدول زمانی، رفتارهای متفاوتی از خود بروز دهيم. اگر می خواهيم نقش بزرگتری در آينده داشته باشيم، بايد از برخی صحنه ها پرهيز کنيم.»
کرباسچی در پاسخ به سوال يکی از دانشجويان که در مورد کارنامه اقليت مجلس هفتم پرسيد، گفت: «نمی توان به کلی تجربه اقليت را زير سوال برد. همين تعداد نماينده در دوره آقای احمدی نژاد کارهايی انجام دادند. حالا اگر مجلس چندان در مسايل امنيتی و هسته ای نقش ندارد، به دلايل ديگری ارتباط پيدا می کند. اما مثلا در رابطه با بودجه، برنامه توسعه، چشم انداز ۲۰ ساله و… نقش مجلس پررنگ است و همين طور بسياری از سمت ها از طريق مجلس تعيين می شود. اگر تجربه اقليت مجلس ضعف دارد بايد به رفع اين ضعف بپردازيم نه اين که اساسا تمام اين تجربه را زير سوال ببريم. اين مجلس مثلا نمی توانست در رابطه با زندانی شدن دانشجويان کاری انجام دهد، اما يقينا در عرصه های ديگر تاثيراتی گذاشته است.»

کرباسچی در پاسخ به اين سوال که چرا فکر می کنيد حتما بايد کانديدای اصلاح طلب معرفی کنيد، در حالی که برخی از نمايندگان مستقل در مجلس هفتم، مانند آقای مشيری، تجربه موفق تری داشتند، گفت: «ما بايد از افراد انتظار درست و معقولی داشته باشيم. وقتی ما جبهه ای فکر کنيم نبايد همه را با طول و عرض مساوی و برابر اندازه گيری کنيم.»
گفتنی است، نشست دبيران سياسی دفتر تحکيم وحدت (طيف علامه) در حالی ۱۶ و ۱۷ اسفند، در تالار گفت و گو برگزار شد که اين اتحاديه دانشجويی از اواسط دوره دوم رياست جمهوری محمد خاتمی امکان برگزاری هيچ نشستی در دانشگاه‌ها و اماکن عمومی نداشته است.
به گزارش آفتاب در اين نشست علاوه بر مناظره کرباسچی و زيدآبادی، عباس عبدی، حبيب الله پيمان، عليرضا صرافی، عبدالرضا تاجيک، تقی رحمانی،‌ پروين اردلان و تعدادی از دانشجويان نيز سخن گفتند. دفتر تحکيم وحدت در اين نشست که در آستانه انتخابات مجلس هشتم برگزار شد هيچگونه موضعگيری انتخاباتی ارائه نداد.