شرکت در انتخابات آری یا نه ؟ 3

در حال حاضر سه گروه به ظاهر متفاوت در انتخابات به عنوان کاندیدا حضور دارند:
الف: اصولگرایان
ب: اصلاح طلبان
ج: مستقل ها
تکلیف ما با جناح راست ( اصولگرا ) معلوم است . دولت احمدی نژاد و مجلس هفتم ، چونان خورشیدی بر پیشانی کارنامه این جناح تابان است .
مستقل ها هم جای بحث ندارند . زیرا :
الف : اگر به راستی مستقل و غیر وابسته به جناح های سهیم در قدرت بودند که تایید صلاحیت
نمی شدند.
ب : در نظام پارلمانی و در مجالس ، میزان قدرت هر گروه را تعداد آرایشان تعیین می کند . تا با اتکاء به آن آرا بتوانند برنــــامه هایشان اجرایی نمایند.گروه مستقل ها به دلیل در اقلیت بودن ، هیچگاه قدرت اجرایی کردن برنامه هایشان را ندارند .( اگر برنامه ای داشته باشند. ) اهمیت این گروه زمانی است که میان جناح های حاضر در مجلس تفاوت فاحش و عمیقی از نظر تعداد آرا نباشد . آنگاه است که مستقل ها با گرایش به سمت یکی از جناح ها و دادن رای به برنامه آن ، می توانند تاثیرگذار باشند .که در حال حاضر به دلیل اکثریت مطلق کاندیداهای تایید شده اصولگراها ، مستقل ها چنین کارکردی نخواهند داشت . ( یا با عدم شرکت در جلسات ، مجلس را از اکثریت انداخته ، در تصمیمات گیری ها تاثیرگذار باشند ، که این هم در ایران به دلیل شرط التزام عملی و نظری به ولایت فقیه ممکن نیست .)
اما اصلاح طلبان . در دو نوشته قبلی سعی کردم نشان دهم که ایشان هم ، برخلاف مدعای خویش به چیزی جز حفظ نظام و بدست آوردن سهم بیشتری از آن ، به چیز دیگری نمی اندیشند. دم زدن از حقوق شهروندی و آزادی بیان و اندیشه جز ابزاری برای رسیدن ایشان به قدرت بیشتر نیست .( کارنامه اصلاح طلبان در دهه 60 و عدم حمایت ایشان از حضور گروه های خارج از دایره قدرت در انتخابات.) از منظر دیگری هم که بنگریم و فرض کنیم که ایشان به راستی دغدغه آزادی و مشارکت مردم در سرنوشت خویش و... را دارند ، در هشت سال 76 تا 84 که هم دولت اصلاح طلب بود و هم مجلس و پشتوانه قوی مردمی وجود داشت ، همه شرایط برای تغییری پایدار در ساختار نظام ، جهت حاکمیت واقعی مردم بر سرنوشت خویش وجود داشت . حتی اگر ایشان می خواستند چنین تغییری ایجاد کنند ، نتوانستند .( علت ناتوانی اصول موجود در قانون اساسی است که به آن خواهم پرداخت .) حال که دولت ، اکثریت مجلس و قوه قضاییه در چنگ اصولگرایان است چه کاری از ایشان ساخته است ؟
بنابرسخنان گفته شده ، به نظر من شرکت در انتخابات مجلس هشتم ما را به هیچ کدام از هدفهایمان از قبیل آزادی های اجتماعی و سیاسی ، بهبود وضع اقتصادی زندگی ، بازشدن فضای فرهنگی ، حذف انحصار و تبعیض در جامعه و... رهنمون نمی شود . بلکه با شرکت در آن و بالابردن میزان مشارکت مردمی ، مشروعیت نظام را در منظر جهانیان بالا برده ایم .
در چند انتخابات گذشته ، ج.ا. با ایجاد یک جنگ زرگری تمام عیار و تبلیغات دروغین توانسته است تعداد بسیار زیادی از مخالفان خود را وارد بازی کرده با فریبشان ، نظام را با کمترین هزینه ها بیمه کند. حضور چند ده میلیونی رای دهندگان ، تنها پایه های این نظام انحصارطلب و غیر دموکراتیک را محکمتر کرده و به پایمال شدن بیشتر حقوق و آزادی ها ، سخت تر شدن وضع معیشت ، سقوط بیشتر اخلاقی و فرهنگی جامعه ، خیل عظیم بیکاران ، افت همه جانبه کیفیت زندگی و... کمک کرده است . این همه یکی از هزاران برکات حکومت دینی در کشورمان است .
این بار هم ج.ا. در پی تکرار همان بازی با عروسک های متفاوت است ، در حالیکه عروسک گردانان تغییری نکرده اند. همانان که در ولایت ذوب شده اند و اگر با ولی فقیه زمان اندک اختلافی دارند ، همچنان اصل ولایت فقیه را اصلی مترقی و تغییرناپذیر می دانند . همچنان سخن امام شان را معیاری برای همه چیز و ورای هر نقدی می دانند .( ولی هیچگاه سخنان آیت الله ، پیش از پیروزی انقلاب و اندکی پس از آن ، در تایید همه جانبه آزادی ها و نفی استبداد را به خاطر نمی آورند .)
شرکت در این انتخابات و هر انتخاباتی که واقعا آزاد نباشد و در آن فقط کاندیداهای جناح های سهیم در قدرت حضور داشته باشند ، همراهی با نظام و مشارکت در تمام نتایج و ثمرات آن است .در حالیکه تلاش در جهت تحریم گسترده انتخابات فرصتی برای اتحاد و همبستگی ملی بوجود می آورد و ملت توانایی و تاثیرگذاری خود را بار دیگر باور می کند.